اَلبَغىُ يَصرَعُ الرِّجالَ وَ يُدنِى الآجالَ؛

حدیث (2) پيامبر صلى الله عليه و آله :

مَن عامَلَ النّاسَ فَلَم يَظلِمهُم وَحَدَّثَهُم فَلَم يَكذِبهُم وَ وَعَدَهُم فَلَم يَخلِفهُم فَهُوَ مِمَّن كَمُلَت مُرُوءتُهُ وَ ظَهَرَت عَدالَـتُهُ وَ وَجَبَت اُخُوَّتُهُ وَحَرُمَت غيبَتُهُ؛

هر كس در معاشرت با مردم به آنان ظلم نكند، دروغ نگويد و خلف وعده ننمايد، جوانمرديش كامل، عدالتش آشكار، برادرى با او واجب و غيبتش حرام است.

خصال، ص 208، ح 28

حدیث (3) امام سجاد عليه السلام :

وَ الذُّنُوبُ الّتى تُنزِلُ النِّقَمَ عِصيانُ العارِفِ بِالبَغىِ وَ التَطاوُلُ عَلَى النّاسِ وَ الاِستِهزاءُ بِهِم وَ السُّخريَّةُ مِنهُم ؛

گناهانى كه باعث نزول عذاب مى شوند، عبارت اند از: ستم كردن شخص از روى آگاهى، تجاوز به حقوق مردم، و دست انداختن و مسخره كردن آنان.

معانى الاخبار، ص 270

حدیث (4) امام صادق علیه السلام:

اَلذُّنوبُ الَّتى تُغَيِّيرُ النِّعَمَ البَغىُ وَ الذُّنوبُ التَّى تورِثُ النَّدَمَ القَتلُ وَ الَّتى تُنزِلُ النِّقَمَ الظُّلمُ وَالَّتى تَهتِكُ السُّتورَ شُربُ الخَمرِ وَ الَّتى تَحبِسُ الرِّزقَ الزِّنا وَ الَّتى تُعَجِّلُ الفَناءَ قَطيعَةُ الرَّحِمِ وَالَّتى تَرُدُّ الدُّعاءَ وَ تُظلِمُ الهَواءَ عُقوقُ الوالِدَينِ؛

گناهی كه نعمت ها را تغيير مى دهد، تجاوز به حقوق ديگران است. گناهى كه پشيمانى مى آورد، قتل است. گناهى كه گرفتارى ايجاد مى كند، ظلم است. گناهى كه آبرو مى بَرد، شرابخوارى است. گناهى كه جلوى روزى را مى گيرد، زناست. گناهى كه مرگ را شتاب مى بخشد، قطع رابطه با خويشان است. گناهى كه مانع استجابت دعا مى شود و زندگى را تيره و تار مى كند، نافرمانى از پدر مادر است.

علل الشرايع، ج 2، ص 584

حدیث (5) امام على عليه السلام:

مَن جارَ قَصُرَ عُمرُهُ ؛

عيون الحكم والمواعظ، ص 429، ح 7334

حدیث (6) امام على عليه السلام:

شيعَتُنَا المُتَباذِلونَ فى وِلايَتِنا، اَلمُتَحابّونَ فى مَوَدَّتِنا اَلمُتَزاوِرونَ فى اِحياءِ اَمرِنا اَلَّذينَ اِن غَضِبوا لَم يَظلِموا وَ اِن رَضوا لَم يُسرِفوا، بَرَكَةٌ عَلى مَن جاوَروا سِلمٌ لِمَن خالَطوا؛

شيعيان ما كسانى اند كه در راه ولايت ما بذل و بخشش مى كنند، در راه دوستى ما به يكديگر محبت مى نمايند، در راه زنده نگه داشتن امر و مكتب ما به ديدار هم مى روند. چون خشميگين شوند، ظلم نمى كنند و چون راضى شوند، زياده روى نمى كنند، براى همسايگانشان مايه بركت  اند و نسبت به هم نشينان خود در صلح و آرامش اند.

كافى، ج 2، ص 236، ح 24

حدیث (7) امام على عليه السلام:

اَلصَّديقُ مَن كانَ ناهيا عَنِ الظُّلمِ وَالعُدوانِ مُعينا عَلَى البِرِّ وَالحسانِ؛
دوست، كسى است كه از ظلم و تجاوزگرى باز دارد و بر انجام خوبى و نيكى يارى كند.

غررالحكم، ج2، ص128، ح2078

حدیث (8) رسول اكرم صلى الله عليه و آله :

ثَلاثٌ مَن كُنَّ فيهِ فَهِىَ راجِعَةٌ عَلى صاحِبِها: اَلبَغىُ وَالمَكرُ وَالنَّكثُ؛
سه خصلت است كه در هر كس باشد (آثارش) به خود او بر مى گردد: ظلم كردن، فريب دادن و تخلّف از وعده.

نهج الفصاحه، ح 1281

حدیث (9) امام على عليه السلام :

أَعدَلُ النّاسِ مَن أَنصَفَ مَن ظَلَمَهُ؛
عادل ترين مردم كسى است كه با كسى كه به او ظلم كرده با انصاف رفتار كند.

غررالحكم، ج2، ص435، ح3186

حدیث (10) رسول اكرم صلى الله عليه و آله :

مَن عَفا عَن مَظلَمَةٍ أَبدَ لَهُ اللّه  بِها عِزّا فِى الدُّنيا وَالخِرَةِ؛
هر كس از ظلمى كه در حق او شده گذشت كند، خداوند به جاى آن در دنيا و آخرت به او عزّت مى بخشد.

امالى طوسى، ص 182

حدیث (11) رسول اكرم صلى الله عليه و آله :

أَفضَلُ الجِهادِ مَن أَصبَحَ لايَهُمُّ بِظُلمِ أَحَدٍ؛
برترين جهاد آن است كه انسان روز خود را آغاز كند در حالى كه در انديشه ستم كردن به احدى نباشد.

محاسن، ج12، ص292، 1449

حدیث (12) امام صادق عليه السلام :

وَقَد سُئِلَ عَن مَكارِمِ الخلاقِ: اَلعفوُ عَمَّن ظَلَمَكَ وَصِلَةُ مَن قَطَعَكَ وَإعطاءُ مَن حَرَمَكَ وَقَولُ الحَقِّ وَلَو عَلى نَفسِكَ؛
درباره مكارم الاخلاق سئوال شد، فرمودند: گذشت از كسى كه به تو ظلم كرده، رابطه با كسى كه با تو قطع رابطه كرده، عطا به آن كس كه از تو دريغ داشته است و گفتن حق اگر چه بر ضد خودت باشد.

نهج الفصاحه، ح 781

حدیث (13) پيامبر صلى الله عليه و آله :

مَن عامَلَ النّاسَ فَلَم يَظلِمهُم وَحَدَّثَهُم فَلَم يَكذِبهُم وَ وَعَدَهُم فَلَم يَخلِفهُم فَهُوَ مِمَّن كَمُلَت مُرُوءتُهُ وَ ظَهَرَت عَدالَـتُهُ وَ وَجَبَت اُخُوَّتُهُ وَحَرُمَت غيبَتُهُ؛

هر كس در معاشرت با مردم به آنان ظلم نكند، دروغ نگويد و خلف وعده ننمايد، جوانمرديش كامل، عدالتش آشكار، برادرى با او واجب و غيبتش حرام است.

خصال، ص 208، ح 28

حدیث (14) امام على عليه‏ السلام :

قُلوبُ الرَّعِيَّةِ خَزائِنُ راعيها فَما اَوْدَعَها مِنْ عَدْلٍ اَوْ جَوْرٍ وَجَدَهُ؛

دلهاى مردم صندوقچه‏هاى حاكم است، پس آنچه از عدالت و يا ظلم در آنها بگذارد، همان را خواهد ديد.

غررالحكم، ج4، ص 521، ح 6825

حدیث (15) رسول اكرم صلى‏ الله ‏عليه ‏و ‏آله :

مَهْدىُّ اُمَّتِى الَّذى يَمْلاَُ الاَْرْضَ قِسْطا وَ عَدْلاً كَما مُلِئَتْ جَوْرا وَ ظُلْما؛

مهدى امت من كسى است كه هنگام پر شدن زمين از بيداد و ظلم، آن را پر از قسط و عدل خواهد كرد.

كتاب سليم بن قيس، ص 429

حدیث (16) رسول اكرم صلى‏ الله ‏عليه ‏و ‏آله :

اَلظُّلْمُ ثَلاثَةٌ: فَظُلْمٌ لايَغْفِرُهُ اللّه‏ُ وَظُلْمٌ يَغْفِرُهُ وَظُلْمٌ لايَتْرُكُهُ، فَأَمَّا الظُّلْمَ الَّذى لايَغْفِرُ اللّه‏ُ فَالشِّرْكُ قالَ اللّه‏ُ: «إنَّ الشِّرْكَ لَظُلْمٌ عَظيمٌ» وَأَمَّا الظُّلْمَ الَّذى يَغْفِرُهُ اللّه‏ُ فَظُلْمُ الْعِبادِ أَنْفُسَهُمْ فيما بَيْنَهُمْ وَبَيْنَ رَبِّهِمْ وَأَمَّا الظُّلْمَ الَّذى لا يَتْرُكُهُ اللّه‏ُ فَظُلْمُ الْعِبادِ بَعْضُهُمْ بَعْضا؛

ظلم سه قسم است: ظلمى كه خدا نمى‏آمرزد، ظلمى كه مى‏آمرزد و ظلمى كه از آن نمى‏گذرد، اما ظلمى كه خدا نمى‏آمرزد شرك است. خداوند مى‏فرمايد: «حقا كه شرك ظلمى بزرگ است» و اما ظلمى كه خدا مى‏آمرزد، ظلم بندگان به‏خودشان ميان خود و پروردگارشان است اما ظلمى كه خدا از آن نمى‏گذرد ظلم بندگان به يكديگر است.

نهج الفصاحه، ح 1924

حدیث (17) رسول اكرم صلى‏ الله ‏عليه ‏و ‏آله :

اِتَّقوا دَعْوَةَ الْمَظْلومِ وَإنْ كانَ كافِرا فَإِنَّها لَيْسَ دونَها حِجابٌ؛

از نفرين مظلوم بترسيد اگر چه كافر باشد، زيرا در برابر نفرين مظلوم پرده و مانعى نيست.

نهج الفصاحه، ح 48

حدیث (18) رسول اكرم صلى‏ الله ‏عليه ‏و ‏آله :

مَنْ أَخَذَ لِلْمَظْلومِ مِنَ الظّالِمِ كانَ مَعىَ فِى الْجَنَّةِ تَصاحُبا؛

هر كس داد مظلوم را از ظالم بگيرد، در بهشت با من يار و هم‏نشين باشد.

بحارالأنوار، ج 75، ص 359، ح 74

حدیث (19) رسول اكرم صلى‏ الله ‏عليه ‏و ‏آله :

إِنَّ النّاسَ إِذا رَأَوُا الظّالِمَ فَلَمْ يَأْخُذوا عَلى يَدَيْهِ أَوْشَكَ أَنْ يَعُمَّهُمُ اللّه‏ُ بِعِقابٍ مِنْهُ؛

مردم آنگاه كه ظالم را ببينند و او را باز ندارند، انتظار مى‏رود كه خداوند همه را به عذاب خود گرفتار سازد.

نهج الفصاحه، ح 833

حدیث (20) رسول اكرم صلى‏ الله ‏عليه ‏و ‏آله :

لِيَنْصُرِ الرَّجُلُ أَخاهُ ظالِما أَوْ مَظْلُوما إِنْ كانَ ظالِما فَيَنْهاهُ فَإِنَّهُ لَهُ نُصْرَةٌ وَإِنْ كانَ مَظْلوما فَيَنْصُرُهُ؛

انسان بايد برادر (دينى) خويش را يارى كند چه ظالم باشد چه مظلوم اگر ظالم باشد او را باز دارد كه اين به‏منزله يارى كردن اوست و اگر مظلوم باشد ياريش كند.

نهج الفصاحه، ح 2422

حدیث (21) رسول اكرم صلى‏ الله ‏عليه ‏و ‏آله :

يَقولُ اللّه‏ُ عَزَّوَجَلَّ: وَعِزَّتى وَجَلالى لأََنْتَقِمَنَّ مِنَ الظّالِمِ فى عاجِلِهِ وآجِلِهِ وَلأََنْتَقِمَنَّ مِمَّنْ رَأى مَظْلوما فَقَدَرٌ أَنْ يَنْصُرَهُ فَلَمْ يَنْصُرْهُ؛

خداى عزوجل مى‏فرمايد: به عزّت و جلالم سوگند كه از ظالم در دنيا و آخرت انتقام مى‏گيرم و از كسى هم كه مظلومى را ببيند و بتواند ياريش كند و نكند بى‏گمان انتقام مى‏گيرم.

كنزالعمال، ج3، ص 505، ح 7641

حدیث (22) امام باقر عليه‏ السلام :

 مَا انْتَصَرَ اللّه‏ُ مِنْ ظالِمٍ إِلاّ بِظالِمٍ وَذلِكَ قَوْلُهُ عَزَّوَجَلَّ (وَكَذلِكَ نُوَلّى بَعْضَ الظّالِمينَ بَعْضا)؛

خداوند هيچگاه از ظالم انتقام نگرفت مگر به وسيله ظالمى ديگر و اين سخن خداى عزّوجلّ است كه: «و بدين سان ظالمان را به سزاى اعمالى كه مى‏كنند بر يكديگر مسلّط مى‏كنيم».

بحارالأنوار، ج 75، ص 313، ح 28

حدیث (23) امام سجاد عليه‏ السلام :

اَللّهُمَّ إِنّى أَعوذُبِكَ مِنْ... أَنْ نَعْضِدَ ظالِما أَوْ نَخْذُلُ مَلْهوفا أَؤْ نَرومَ ما لَيْسَ لَنا بِحَقٍّ؛

خدايا به تو پناه مى‏برم... از اين كه ظالمى را يارى كنيم و يا مظلوم و دلسوخته‏اى را بى‏ياور گذاريم و يا آنچه حق ما نيست بخواهيم.

صحيفه سجاديه، از دعاى 8

حدیث (24) امام على عليه‏ السلام :

مَنْ طَلَبَ عِزّا بِظُلْمٍ وَباطِلٍ أَوْرَثَهُ اللّه‏ُ ذُلاًّ بِإِنْصافٍ وَ حَقٍّ؛

هر كس عزّت را با ظلم و باطل طلب كند، خداوند به انصاف و حق ذلّت نصيبش مى‏نمايد.

شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد، ج20، ص309، ح536

حدیث (25) رسول اكرم صلى‏ الله ‏عليه ‏و ‏آله :

اِسْتَعيذوا بِاللّه‏ِ... مِنْ اَنْ تَظْلِموا اَوْ تُظْلَموا؛

به خدا پناه ببريد از اين‏كه ظلم كنيد و يا زير بار ظلم برويد.

نهج الفصاحه، ح 278

حدیث (26) امام على عليه‏ السلام :

خَيْرُ النّاسِ مَنْ اِنْ اُغْضِبَ حَلُمَ وَ اِنْ ظُلِمَ غَفَرَ وَ اِنْ اُسى‏ءَ اِلَيْهِ اَحْسَنَ؛

بهترين مردم كسى است كه اگر او را به خشم آورند، بردبارى نمايد و چنانچه به او ظلم شود، ببخشايد و چون به او بدى شود، خوبى كند.

غررالحكم، ج3، ص 430، ح 5000

حدیث (27) امام على عليه‏ السلام :

اوصيكُما بِتَقْوَى اللّه‏ِ... وَ كونا لِلظّالِمِ خَصْما وَ لِلْمَظْلومِ عَوْنا؛

شما را سفارش مى‏كنم به تقواى الهى... و دشمن ظالم و ياور مظلوم باشيد.

نهج البلاغه، از نامه 47

حدیث (28) امام على عليه‏ السلام :

مَنْ اَشْفَقَ عَلى نَفْسِهِ لَمْ يَظْلِمْ غَيْرَهُ؛

هر كس دلسوز خود باشد به ديگران ظلم نمى‏كند.

غررالحكم، ج 5، ص231، ح 8119

حدیث (29) امام على عليه‏ السلام :

خَيْرُ الْمُلوكِ مَنْ اَماتَ الْجَوْرَ وَ اَحْيَى الْعَدْلَ؛

بهترين فرمانروا كسى است كه ظلم را از بين ببرد و عدل را زنده كند.

غررالحكم، ج3، ص 431، ح 5005

حدیث (30) امام باقر عليه‏ السلام :

لَيْسَ مِنّا وَ لا مِنْكُمْ مَنْ ظَلَمَ النّاسَ؛

از ما نيست و از شما (شيعيان هم) نيست كسى كه به مردم ظلم كند.

شرح الأخبار، ج 3، ص 488، ح 1414

حدیث (31) رسول اكرم صلى‏ الله ‏عليه ‏و ‏آله :

لَيْسَ شَىْ‏ءٌ اُطيعَ اللّه‏ُ فيهِ اَعْجَلَ ثَوابا مِنْ صِلَةِ الرَّحِمِ وَ لَيْسَ شَىْ‏ءٌ اَعْجَلَ عِقابا مِنَ الْبَغْىِ وَ قَطيعَةِ الرَّحِمِ؛

هيچ طاعتى نيست كه پاداشش زودتر از صله رحم برسد و مجازاتى سريع‏تر از مجازات ظلم و قطع رحم نيست.

نهج الفصاحه، ح 2398

حدیث (32) امام على عليه‏ السلام :

مَنْ باعَ نَفْسَهُ بِغَيْرِ نَعيمِ الْجَنَّةِ فَقَدْ ظَلَمَها؛

هر كس خودش را جز به نعمت بهشت بفروشد، براستى كه به خويشتن ظلم كرده است.

غررالحكم، ج5، ص 458، ح 9164

حدیث (33) لقمان حكيم عليه‏ السلام :

يا بُنَىَّ اِذا دَعَتْكَ القُدْرَةُ عَلى ظُلْمِ مَنْ هُوَ دونَكَ فَاذْكُرْ قُدْرَةَ اللّه‏ِ عَلَيْكَ؛

فرزندم هرگاه قدرت، تو را به ظلم بر زيردستت فرا خواند، قدرت خدا را بر خودت به يادآور.

ارشاد القلوب ديلمى، ج1، ص 72

حدیث (34) رسول اكرم صلى‏ الله ‏عليه ‏و ‏آله :

مَنْ اَصْبَحَ لا يَهِمُّ بِظُلْمِ اَحَدٍ غَفَرَ اللّه‏ُ مَا اجْتَرَمَ؛

هر كس صبح كند و قصد ظلم كردن به كسى را نداشته باشد، خداوند جُرم و گناه او را مى‏بخشد.

كافى، ج 2، ص 332، ح 8

حدیث (35) امام على عليه‏السلام :

ظَـلَمَ الْحَقَّ مَنْ نَصَرَ الْباطِلَ؛

 هر كس باطل را يارى كند، به حق ستم كرده است.

غررالحكم، ح 6041

حدیث (36) امام على عليه‏السلام :

مَنْ ظَـلَمَ ظُلِمَ؛

هر كس ستم كند، ستم مى‏بيند.

بحارالأنوار ، ج 95، ص 298، ح 17

حدیث (37) پیامبر اکرم (ص):

مَن أخَذَ لِلمَظلُومِ مِنَ الظّالِمِ کانَ مَعِیَ فی الجَنَّةِ مُصاحِباً.
پیامبر اکرم (ص): هر که داد ستمدیده را از ظالم بگیرد در بهشت با من همنشین خواهد بود.

بحارالأنوار ، ج 72، ص 35

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: